پيدايش سير كها از ديروز تا امروز


 

نويسنده: ساناز دهخوار قاني




 

از ابتدايي ترين تا عجيب ترين و جالب ترين و معروف ترين سيرك هاي جهان
 

سيرك ها هم مثل هر پديده ديگري، با پيشرفت تكنولوژي، طي سال ها، تغييرات بسياري كرده اند و صاحبان سيرك براي جلوگيري از تكراري شدن نمايش ها و مهيج نگه داشتن فضاي سيرك، هميشه به دنبال راه هاي جديدي بودند تا به نوعي سبب ساز شادي مردم باشد و از اين رو گاهي ايده هاي عجيب و غريب و در عين حال جالبي را ابداع كردند. اولين سيرك در يونان كار خود را آغاز كرد. اين سيرك ماكسيميوس نام داشت كه در دره اي بين دو تپه، نمايش هاي ساده اي مثل سواركاري و نبردهاي پهلواني را به اجرا مي گذاشت، رفته رفته اين نمايشها، شكلي پيچيده تر و رنگ و بويي مدرن تر به خود گرفتند تا اينكه پاي حيوانات وژانگولر بازي هم به سيرك ها باز شد و امروز، ما شاهد سيرك هايي هستيم كه هنر و استعداد نمايش هاي قديم را با تكنيك هاي سينمايي و اجراي تئاترهاي رويارويي در هم آميخته اند و در كنار ارائه نمايش هاي خارق العاده، بيشتر به تأثير و زيبايي اجراها فكر مي كنند. به همين علت نور آرايي، موسيقي، و فضايي فانتزي پاي ثابت اجراهاي مدرن سيرك ها هستند؛ سيرك هايي مدرن مثل سيرك دو سولي كه با اجراهاي مبتكرانه و زيبا و تئاتر گونه، مي توانند ساعت ها سرگرم مان كند.

سيركوبا
 

كوبا در سال 1968 شانس خودر ا در تأسيس مدرسه اي ملي براي تعليم بندبازها و حركات آكروباتكي امتحان كرد. از اين مدرسه هنرمنداني بيرون آمدند كه بعدها سيرك ملي كوبا را با نام سير كوبا به راه انداختند. علاقه مندان براي پيوستن به اين سيرك بايد ابتدا مانند تمام دانش آمزوان عادي تحصيلات آكادميك را پشت سر بگذارند و پس از گذشتن از سد كنكور و امتحانات مختلف براي شركت در دوره هاي آموزش اختصاصي هنرهاي سيرك آماده شوند. اين آموزش ها به قدري سخت و تخصصي است كه تا سال 1979 تنها 21نفر توانستند از اين مدرسه فارغ التحصيل شوند.

سيب بزرگ
 

سيرك سيب بزرگ در سال 1977 در نيويورك تأسيس شد. در دهه 70 گرگوري فدين و همسرش ايده ساخت مدرسه اي براي تربيت آكروبات بازها و بندبازها را در سر مي پروراندند. همين ايده باعث شد تا گروهي به نام «سيب بزرگ» را در زير چادري سبز رنگ تشكيل دهند و با كمك گرفتن از بندبازان مشهور، دلقك ها و حيوانات دست آموز به شهرت برسند. در دهه 80 آنها نمايش هاي فصلي و ويژه اي براي تعطيلات اجرا مي كردند و توجه بسياري از سيرك دوستان را به سمت خود جلب كردند و حتي تا هاليوود هم پيش رفتند و در فيلم هاي هاليوودي ظاهر شدند. سال هاي بعد آنها بالاخره مدرسه روياهايشان را براي تربيت كودكان و علاقه مندان به حركات نمايشي ساختند. از جالب ترين ابتكارات اين گروه، تشكيل واحدي براي نگهداري و پرستاري از دلقك ها بود. آنها گروهي از بهترين دلقك ها را تشكيل دادند كه علاوه بر مهارت هاي هنري، آموزش هاي پزشكي نيز ديده بودند و برنامه هايي به عنوان «دلقك هاي پزشك» اجرا مي كردند. سيرك سيب بزرگ طي سال ها جوايز بسياري را نيز به عنوان «بهترين» سيرك دنيا كسب كرد.

برادران رينگلينگ
 

سيرك برادران رينگلينگ هفت تن بودند كه پنج نفر از آنها همزمان با سيرك بارنوم و بيلي در گروه هاي كوچك نمايش اجرا مي كردند. آنها با كاروان هاي كوچك به همراه حيوانات دست آموزشان شهر به شهر سفر مي كردند و نمايش مي دادند. تورهاي اوليه آنها با موفقيت روبه رو شد. آنها هم روز به روز بر تعداد همكاران و وسايل و حيواناتشان اضافه كردند تا جايي كه به زودي ديگر كاروان جوابگوي جابه جايي شان نبود و بايد از قطار براي سفر استفاده مي كردند.
برادران رينگلينگ در سال 1907 امتياز سيرك بارنوم و بيلي را به مبلغ 400هزار دلار خريدند و تا مدت ها دو سيرك را به صورت مجزا اداره مي كردند. ولي بعدها تصميم گرفتند هر دو سيرك را در هم ادغام كنند. اولين نمايش ادغامي اين دو سيرك در سال 1919 در ميدان باغ مديسون در نيويورك به روي صحنه رفت.سيرك برادران رينگلينگ به فعاليت خود ادامه مي داد تا اينكه جنگ جهاني دوم اتفاق افتاد. اين سيرك چنان محبوب بود كه به رغم محدوديت هاي فراوان، پرزيدنت روزولت اعلام كرد آنها براي جابه جايي و اجراي برنامه در نقاط مختلف آمريكا مي توانند از خط آهن استفاده كنند. به اين ترتيب در آن زمان سيرك برادران رينگلينگ از بزرگ ترين سيرك هاي متحرك به حساب مي آمد. سيرك برادران رينگلينگ تاريخي 140 ساله دارد و به جرأت مي توان گفت يكي از جذاب ترين سيرك هاست. اين سيرك پس از گذشت سال ها همچنان در دست بازماندگان خانواده رينگلينگ مي چرخد و توانايي هاي هنرمندانش را به اجرا مي گذارد. سيرك برادران رينگلينگ هنوز هم با همين نام در آمريكا به فعاليت مي پردازد و همچنان از شهرت خوبي برخوردار است.

آموك
 

سيرك آموك را گروهي از اهالي تئاتر تشكيل دادند. آنها در آغاز برنامه هاي خود را در پارك هاي شهر نيويورك به صورت رايگان اجرا مي كردند. جنيفر ميلرموسس اين گروه است. به مرور گروه آموك برنامه هاي خود را با سفر به شهرهاي ديگر گسترش دادند. آنها برنامه هايشان را بر پايه مسائل مختلف سياسي و اجتماعي طرح ريزي و اجرا مي كنند، مسائلي چون بهداشت و سلامت، ازدواج، مهاجرت، خشونت پليس و تحصيلات عمومي. آنها اولين اجراي خود را در سال 1989 ارائه داده و از سال 1994 به طور رسمي و جدي به فعاليت ادامه دادند. از نمايش هاي جالب آنها مي توان به نمايش هاي «بازگشت به مدرسه». نمايش «بقا» و «لايه اوزون»، «داستان پرنسس و شهر گمشده» و «داستان شهروندي» اشاره كرد.

كمديا دل آرتا
 

اولين سيرك رسمي، سيرك كمديا دل آرتا بود كه اعضاي يك خانواده ايتاليايي در دوره رنسانس در انگلستان و فرانسه آن را تشكيل دادند.
آنها به جاهاي مختلف سفر مي كردند و داستان ها و نمايش هاي خنده داري را با تقليد صداها و ميميك هاي صورت يا به صورت پانتوميم براي مردم اجرا مي كردند.
آنها همچنين با نمايش هاي عروسكي و راه رفتن روي طناب، تماشاچيان خودشان را متحير مي كردند.
كمديا دل آرتا اولين سيرك رسمي در دوره رنسانس بود كه اعضاي آن به نقاط مختلف سفر يم كردند و برنامه هاي پرطرفدار زمان خود را به نمايش مي گذاشتند.

بارنوم و بيلي
 

شيرها، ببرها، خرس ها، فيل ها و دلقك ها كه امروز در سيرك مي بينيم، در ابتدا در روياهاي پي.تي بارنوم وجود نداشتند. او مجري و شومن معروفي بود كه به خاطر تردستي ها و مهارتش به شهرت رسيده بود. پيش از اينكه ايده تشكيل گروهي براي اجراهاي سرگرم كننده به ذهنش برسد، در مغازه اي كار مي كرد.
او در سال 1843 به نيويورك سيتي رفت و در آنجا زني پير را پيدا كرد كه كور و فلج بود. او از اين زن در برنامه هايش استفاده مي كرد و يكي از جالب ترين نمايش ها را به اجرا مي گذاشت. او ادعا مي كرد اين زن 160 سال دارد و يكي از قديمي ترين پرستاران جورج واشنگتن است. اين برنامه موفقيت كوتاهي براي او به همراه داشت تا اينكه اين زن درگذشت و مشخص شد او پيرترين زن نبوده و تنها 80 سال سن داشت.
پس از مرگ پيرزن، او شكستي موقت را تجربه كرد و اين بار تصميم جديد و مبتكرانه ديگري گرفت. دلقك ها و غول پيكرها، كوتوله ها و دوقلوهاي به هم چسبيده با بارنوم به دنياي سيرك راه پيدا كردند و او، كسي بود كه براي اولين بار از آنها براي اجراي نمايش هايش استفاده كرد.
اين ايده هاي جديد دوباره او را به شهرت رساند و آوازه او در تمام شهرها پيچيد و سرانجام جميزبيلي نيز در سال 1800 به او پيوست. با هم گروهي تشكيل دادند كه نامش را «بارنوم و بيلي» گذاشتند، آنها با يكديگر بهترين و مهيج ترين و سرگرم كننده ترين برنامه ها را اجرا مي كردند. پس از نمايش «پيرترين زن روي زمين»، نمايش «چاق ترين مرد روي زمين» از محبوب ترين نمايش هايشان ميان مردم آن زمان بود. سال 1891 بارنوم فوت كرد و بيلي امتياز سيرك را از همسر او خريد و به اجراي برنامه هايش در سمت شرقي آمريكا ادامه داد و در 1897 سيركش را به اروپا منتقل كرد و تورهايي در سراسر قاره برپا نمود. كارهاي خارق العاده سيرك آنها باعث شد تا برادران رينگلينگ كه در آن زمان گروه حركات خاص و آواز تشكيل داده بودند، هم به گروه شان بپيوندند و حلقه بزرگ تري از هنرمندان و سرگرم كنندگان را تشكيل دهند. آنها با واگن هاي كوچك مملو از لباس ها و وسايلشان به جاهاي مختلف سفر مي كردند و از بزرگ ترين سيرك هاي آمريكا شدند.

دوسولي
 

از بهترين سيرك هايي كه از محبوبيت بين المللي برخوردار است، سيرك دو سولي كاناداست. اين سيرك در سال 1984 به دست دو هنرمند دوره گرد كانادايي به نام هاي گي لاليبرته داتيل گوتيه شكل گرفت. آنها پس از پايان تحصيلات متوسطه به يكديگر پيوستند و به دنبال موسيقي و هنرهاي نمايشي سيرك رفتند. اولين اجراي رسمي آنها در سال 1982 صورت گرفت و بنا بود فقط به مدت يك سال برنامه هايي در 11 شهر مختلف در كبك به اجرا بگذارند، اما نمايش هايشان با موفقيت رو به رو شد باعث شد تا از شهرها و حتي كشورهاي ديگر هم سر در بياورند، تا جايي كه تا به امروز در 271 شهر و تقريباً در تمام قاره هاي جهان به جز آفريقا اجرا داشته اند. سيرك دوسولي تا به حال چهار جايزه امي، سه جايزه جميني، جايزه رز طلايي و جايزه بامبي را براي نمايش هاي جذابش در عرصه سيرك و سيرك داري از آن خود كرده و با ارائه سبكي جديد در هنر سيرك داري از آن خود كرده و با ارائه سبكي جديد در هنر سيرك داري و آميختن مفهوم سرگرمي با خلاقيت و ابتكار، موفق شده طرفداران زيادي در سراسر دنيا براي خود كسب كند.
چند نكته جذاب درباره اين سيرك وجود دارد؛ اول اينكه تمام نقش آفرينان اين سيرك را آدم ها تشكيل مي دهند و هيچ جانوري در نمايش هاي آن حضور ندارد. تا قبل از اين جاذبه اصلي سيرك ها حيوانات دست آموزي بودند كه در كنار انسان ها نقش آفريني مي كردند ولي سال هاي 1960 تا 1970 دوران سختي براي سيرك بود، چرا كه نظر جهانيان به سمت حقوق حيوانات جلب شد و سازمان هاي بسياري تأسيس شدند كه مدافع حقوق حيوانات بودند. اين جنبش حمايتي از حيوانات، سيرك ها را مجبور كرد از آنها كمتر استفاده كنند و به سمت فعاليت هاي ديگري بروند تا بتوانند حرفه خود را سر پا نگه دارند. آنها نمايش هايي ابداع كردند كه تنها انسان ها نقش اصلي شان را برعهده داشتند و امروزه مي بينيم در سيرك هاي مدرن كم كم آمار استفاده از حيوانات براي حركات نمايشي نزديك به صفر شدن است. سيرك دوسولي هم از آن سيرك هايي است كه تمام هنرش در حركات خاص، نورپردازي، موسيقي زنده و ايجاد فضايي سوررئال و فانتزي است كه حيوانات در آن جايي ندارند. در اين سيرك از رام كنندگان شير و مربيان پلنگ خبري نيست. آنچه مردم مي بينند فقط و فقط اجراهاي هنرمنداني است كه با مهارت و ظرافت تمام، دنيايي رويايي و رمزآلود را به تصوير مي كشند.
نكته جالب دوم درباره نمايش هاي اين سيرك، اين است كه آنها حالتي داستان گونه و منسجم دارند كه به صورت نمايشنامه اي بسيار خلاق و موزيكال نوشته شده اند و در پشت اين داستان هاي جالب و رويايي، مفاهيمي چون روح و فكر، بهشت و جهنم، نيكي و بدي و مفاهيم انساني ديگري ذهن انسان را درگير مي كند. هر يك از نمايش هاي اين سيرك، با درون مايه اي معناشناختي، جدا از بعد سرگرمي كه دارند، از نظر هنري به راحتي مي توانند با زيباترين و بهترين اپراها، باله ها، تئاترها، و هنرهاي ظريف موزيكال ديگر رقابت كنند. با نمايش هاي خلاق و شگفت انگيز سيرك دوسولي، هر بيننده اي مي تواند به قلب دنيايي رويايي و رمزآلود سفر كند، دنيايي فانتزي به دور از هياهوهاي روزمره و تجربه اي جديد از لذت و سرگرمي را با هم تجربه كند.
نكته آخر اينكه موسيقي سيرك كاملاً به طور زنده اجرا شده و سازها زنده نواخته و آوازها نيز به طور زنده سروده مي شوند. آوازها زبان خاصي ندارند و در آنها از سنت «بي زباني» استفاده مي شود و شعرها با زباني ساختگي و بي معني خوانده مي شوند و همين، خود رنگ و بويي عجيب و غريب و بيگانه به نمايش ها مي دهد و بيننده راتا مرز دنيايي خيالي مي كشاند. تمام اينها به همراه رنگ و نور و حركات نمايشي دست به دست هم مي دهند تا اجراهايي محسور كننده و دلربا و پرانرژي در برابر چشمان بينندگان به تصوير كشيده شود.
سيرك دوسولي توانسته نام خود را در كتاب ركوردهاي گينس هم به ثبت برساند. سيرك دوسولي با داشتن 90 چوب پا كار خود را آغاز كرد و اكنون با حضور 40 هزار چوب پا كار كه قادرند 22 ساعت روي چوب پا راه بروند، توانست ركورددار كتاب گينس باشد.
اين سيرك تاكنون طي 25 سال فعاليت هنري خود، 19 نمايش زيبا و به ياد ماندني در كارنامه خود ثبت كرده و اگرچه شهرت جهاني دارد و به همين راحتي از ذهن ها پاك نمي شود، ولي تهيه كنندگان سيرك همچنان به دنبال راه هايي براي زنده نگه داشتن گروه و حفظ محبوبيت خود هستند. براي اين منظور، آنها در برنامه هاي تلويزيوني هم شركت مي كنند. آنها برنامه اي به نام «باور» در سال 2008 با كريس آنجل ساختند. اعضاي اين سيرك همين طور قرار است در فيلم جديد جيمز كامرون، كارگردان معروف فيلم هايي چون تايتانيك و آواتار هم نقش آفريني كنند.

خاندان فرانكوني
 

خانواده فرانكوني دومين گروهي بودند كه نام خود را ميان مشهورترين سيرك ها به ثبت رساندند. آنتونيو فرانكوني، هنرمند دوره گردي بود كه در پرتاب كردن اشيا در هوا و چرخاندنشان مهارت زيادي داشت. او ساعت ها با اين نمايش مردم را سرگرم مي كرد. اين سيرك باز به همراه دو پسرش به شهرهاي مختلف سفر مي كردند و برنامه هاي مختلفي اجرا مي كردند. كم كم فيليپ آستلي نيز به آنها پيوست، او سواركار ماهر و چابكي بود كه با ايده هاي جديد توانست نام خود را به عنوان «موسس نمايش هاي مدرن» ثبت كند. آنها موسيقي، نبرد گاوهاي وحشي، دلقك ها، بندبازي و سگ هاي رقصان را نيز به برنامه هايشان اضافه كردند. او، اولين كسي بود كه اجرا در محيطي دايره وار را پيشنهاد داد، زيرا در اين صورت تماشاچيان مي توانستند راحت تر نمايش ها را نگاه كنند. اضافه كردن سكوهايي به منظور نشستن در دور تا دور ميدان نمايش هم از ايده هاي او بود و همين، باعث شد تا اين گونه نمايش ها «سيرك» نام بگيرد، چون سيرك در زبان يوناني به معناي ميداني است كه در وسط آن هنرمندان استعدادهاي خود را به نمايش مي گذارند. گروه فيليپ و پسران فرانكوني، در سال 1768 به فرانسه سفر كردند تا براي ملكه فرانسه نمايش اجرا كنند. ملكه فرانسه از نمايش هايشان به شدت استقبال كرد و همين باعث شد تا آمفي تئاتري در فرانسه به اين منظور بسازند و 18 سيرك ديگر در اروپا برپا كنند و راه را براي سيرك هاي مدرن و اجراهاي خلاقانه هموار نمايند. اين آمفي تئاتر، سال ها «سيرك المپيك» نام داشت و سرانجام در سال 1826 در آتش سوخت. پسرها و نوادگان فيليپ و آنتونيو پس از مرگ پدران شان، اين حرفه را ادامه دادند و توانستند نام سلسله فرانكوني و آستلي را به عنوان اولين و معروف ترين سيرك داران در دنيا سر زبان ها بيندازند.

سيرك ملي ايتاليا
 

چند سال پيش سيرك ملي ايتاليا با مديريت داريكس توني و با همكاري خليل عقاب در تهران وديگر شهرهاي ايران نمايش اجرا كردند. در اين سيرك كارهايي شامل بندبازي، نمايش دلقك ها، طناب بازي و نمايش هاي دلهره آور با حيوانات درنده اي مثل شيرها و پلنگ ها جزو برنامه هاي آنها بود. خليل عقاب زماني پهلوان افسانه اي ايران بود كه در خيابان ها، زنجير پاره مي كرد، سنگ چند تني را به هوا پرتاب مي كرد و با سينه آن را مي گرفت. او پهلوان ورزش هاي باستاني بود و در 30 سالگي توانست با بلند كردن وزنه اي 450 كيلويي با دندان، نام خود را به ركورداران گينس اضافه كند. او بين سال هاي 1330 تا 1350 به بسياري از شهرهاي ايران سفر كرد و نمايشهاي خود را به اجرا گذاشت؛ نمايش هايي مثل بلند كردن وزنه هاي بسيار سنگين، خوابيدن زير كاميون و اتوبوس و خم كردن تيرآهن.
در سال 1350 به دعوت سيرك فاست، به ايرلند سفر و ايران را ترك كرد و سپس به سيرك جري كاتل در انگلستان پيوست. او تمام عمر خود را در سيرك هاي مختلف گذراند و اين اواخر نيز به همراه سيرك ايتاليايي دريكس توني به ايران بازگشت. سيرك دريكس توني يك سيرك خانوادگي است كه بيشتر اعضاي آن را خانواده توني تشكيل مي دهند. آنها 350 سال است كه اين كار را به صورت حرفه اي دنبال مي كنند و ظاهراً آن قدر از كارشان راضي هستند كه همچنان هنرشان را به نسل بعدي خانواده منتقل كنند. داريكس توني در سن هفت سالگي به ميدان سيرك پا گذاشت و با نمايش سواركاري فعاليت خود را آغاز كرد و بعدها به نمايش با ببرها و شيرها علاقه نشان داد و يكي از رام كنندگان اين حيوانات درنده خو شد. نمايش او با ببرها تا مدت ها امضاي اين سيرك به حساب مي آمد و با همين نمايش بود كه به شهرت جهاني رسيد. پس از مرگ او، سيرك به دست پسران و نوادگانش افتاد و آنها نيز طبق سنت ديرينه همين راه را ادامه دادند. سيرك داريكس توني به دليل آشنايي نزديكي كه با خليل عقاب داشتند، به پيشنهاد او به ايران سفر كردند و در شهرهاي مختلف از جمله تهران، سمنان، كرج، قزوين و رشت برنامه هاي خود را به اجرا گذاشتند. از برنامه هاي اين سيرك ژانگولر بازي با آتش، بندبازي ، نماي دلقك ها و كوتوله ها، موتورسواري، سواركاري وحركات آكروباتيك، نمايش شيرها و ببرها و پريدن شان از حلقه آتش و نمايش هاي مهيج ديگري چون بازي با تمساح ها و مارهاست.
منبع: هفته نامه همشهري سرنخ- ش:88